«Ի­րա­տե­սի» հյու­րը գրող, թարգ­մա­նիչ ԳՈ­ՀԱՐ ԳԱԼՍ­ՏՅԱՆՆ է:

Բեռ­լի­նում փակ­վեց Եվ­րո­պա­կան կի­նո­շու­կան, հայ­կա­կան պատ­վի­րա­կու­թյու­նը ա­վար­տեց իր դա­րա­կազ­միկ այ­ցը Բեռ­լի­նա­լե։ Սպա­սում ենք հաշ­վետ­վու­թյա­նը։

Ի­տա­լիան աշ­խար­հի ա­մե­նա­գե­ղե­ցիկ եր­կր­նե­րից է, այս­տեղ այ­ցե­լող­ներն ա­կա­նա­տես են լի­նում ան­տիկ աշ­խար­հի և միջ­նա­դա­րյան վե­րած­նն­դի հա­րուստ մշա­կու­թա­յին ժա­ռան­գու­թյա­նը։

Երբ դու, փո­խա­նակ կքես քո երկ­րի ա­ռաջ ծա­ռա­ցած հոգ­սե­րի ա­ռաջ, ուսդ հար­մա­րեց­նես այդ բե­ռին, փոր­ձես մար­տահ­րա­վեր­նե­րի ի­րա­վա­չափ լու­ծում­նե­րը գտ­նել, պա­հել քեզ մեկն­ված փխ­րուն պե­տա­կա­նու­թյու­նը, երբ փակ են քո ե­րեք սահ­ման­նե­րը, չոր­րոր­դի հետ էլ Աստ­ված գի­տե` ինչ կլի­նի, դու զբաղ­ված ես դրամ հա­վա­քե­լով` հա­կաօ­րի­նա­կան, հա­կա­պե­տա­կան, մեկ մար­դուն նվիր­ված` ի­րա­կա­նում երկ­րի գե­րա­գույն ինս­տի­տուտ­նե­րից հեր­թա­կա­նի կազ­մա­քանդ­ման հա­մար, երբ ոչ թե Ա­լիևն ու ադր­բե­ջան­ցի բլո­գե­րը, այլ ԵԱՀԿ ՄԽ եր­կր­նե­րում են ար­դեն հոդ­ված­ներ տպագր­վում, որ դու ցե­ղաս­պան ես և կա­տա­րել ես Խո­ջա­լուի…

Նա Եր­կիր Նաի­րին էր նկա­րում։ Եր­կիր, որ 20-րդ դա­րում ա­րյու­նա­քամ­ված և ան­դա­մա­հատ­ված, այ­նուա­մե­նայ­նիվ, հառ­նել էր և կա­յուն պե­տա­կա­նու­թյուն ստեղ­ծել, թե­կուզ և Խոր­հր­դա­յին կայս­րու­թյան կազ­մում։

Կ. Ստանիսլավսկու անվան ռուսական դրամատիկական թատրոնում կկայանա առաջնախաղ: Հանդիսատեսի դատին կհանձնվի «Քաջ Նազարը»՝ ըստ Հովհաննես Թումանյանի համանուն հեքիաթի՝ թատրոնի գեղարվեստական ղեկավար Կարեն Ներսիսյանի ռեժիսուրայով: Ներկայացումը նվիրված է հայ մեծանուն բանաստեղծ Հովհաննես Թումանյանի 150-ամյակին: «Քաջ Նազարը» նախատեսված է մեծահասակ հանդիսատեսի համար։

Արցախի Հանրապետության կառավարության ֆեյսբուքյան էջը հայտնում է, որ հաշվի առնելով հանրապետությունում վերին շնչառական ուղիների սուր վարակներով և գրիպով հիվանդացության որոշակի աճն ու հարևան երկրներում կորոնավիրուսով հիվանդացության դեպքերը՝ Արցախի Հանրապետության պետական նախարարի գլխավորությամբ և մի շարք գերատեսչությունների ներգրավմամբ իրականացվել են մի շարք միջոցառումներ՝ կորոնավիրուսի ներթափանցումը կանխելու և հանրապետությունում համաճարակային վիճակը կայուն պահպանելու նպատակով.

Տարբեր ժամանակների հայ կոմպոզիտորների ստեղծագործությունների ներկայացմամբ ամփոփվեց Հայ կոմպոզիտորական արվեստի 11-րդ փառատոնը‚ որը նվիրված էր Ալեքսանդր Հարությունյանի 100-ամյա հոբելյանին։ Հայաստանի պետական սիմֆոնիկ նվագախումբը՝ դիրիժոր Սերգեյ Սմբատյանի ղեկավարությամբ‚ կատարեց հատվածներ Էդգար Հովհաննիսյանի «Մարմար» սյուիտից‚ Երվանդ Երկանյանի «Բաալբեկի ավերակները» սիմֆոնիկ պոեմը‚ Ժիրայր Շահրիմանյանի «Երեք շարժում» ստեղծագործությունը՝ գրված սիմֆոնիկ նվագախմբի համար‚ և Էդվարդ Միրզոյանի «Լոռեցի Սաքոն» սիմֆոնիկ պոեմը‚ որի կատարումը նվիրվեց Էդվարդ Միրզոյանի կնոջ՝ Ելենա Միրզոյանի հիշատակին։

Ին­չի՞ կա­րիք ու­նեն Երևանն ու երևան­ցին, նո­րաց­նու՞մ են­քԵրևա­նը, թե՞ կորց­նում քա­ղա­քի դի­մա­գի­ծը: Ար­ձա­կա­գիր ԴԱ­ՎԻԹ ՍԱՄ­ՎԵ­ԼՅԱ­ՆԻ հետ ճե­պազ­րույ­ցը մեր քա­ղա­քում տի­րող բա­րո­յա­հո­գե­բա­նա­կան մթ­նո­լոր­տի, քա­ղա­քա­շի­նա­կան, հա­սա­րա­կա­կան խն­դիր­նե­րի մա­սին է:

Երևա­նի Կո­մի­տա­սի ան­վան պե­տա­կան կոն­սեր­վա­տո­րիա­յում դժ­գո­հու­թյուն­նե­րի ա­լիք է սկս­վել: Հիմ­նա­կան պատ­ճա­ռը բու­հի դա­սա­խոս­նե­րին սպա­սող մր­ցույթն է: «Մինչև հի­մա նման բան չի ե­ղել կոն­սեր­վա­տո­րիա­յում, ին­չու՞ է հի­մա ար­վում, ո՞վ է մեզ քն­նե­լու» հար­ցերն ա­ռայժմ ա­վե­լի շատ կու­լի­սա­յին են: Դժ­գո­հու­թյու­նը կհա­սու­նա­նա, թե կմա­րի, պարզ կլի­նի ա­ռա­ջի­կա­յում: Թե­մա­յի շուրջ զրու­ցել ենք Երևա­նի Կո­մի­տա­սի ան­վան պե­տա­կան կոն­սեր­վա­տո­րիա­յի ռեկ­տոր ՍՈ­ՆԱ ՀՈՎ­ՀԱՆ­ՆԻ­ՍՅԱ­ՆԻ հետ: